واریس چیست؟

تعریف واریس و علل بروز آن: واریس به رگ‌های گشاد، متورم و پیچ‌خورده‌ای گفته می‌شود که اغلب در پاها دیده می‌شوند. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که دریچه‌های یک طرفه درون رگ‌ها به درستی کار نکنند و خون به جای حرکت به سمت قلب، به عقب بازگردد و در رگ‌ها تجمع یابد. عوامل مختلفی مانند وراثت، افزایش سن، جنسیت (زنان بیشتر مستعد هستند)، چاقی، بارداری، ایستادن یا نشستن طولانی مدت و کم‌تحرکی در بروز واریس نقش دارند.

علائم و نشانه‌های واریس:

 واریس می‌تواند با علائم مختلفی همراه باشد، از جمله رگ‌های برجسته و پیچ‌خورده، درد، سنگینی، خستگی پاها، تورم مچ و ساق پا، خارش و تغییر رنگ پوست در اطراف رگ‌ها، و در موارد پیشرفته، زخم‌های واریسی.

اسکلروتراپی چیست؟

تعریف اسکلروتراپی:

اسکلروتراپی یک روش درمانی است که در آن یک محلول اسکلروزان (داروی تحریک‌کننده) به داخل رگ واریسی تزریق می‌شود. این ماده باعث التهاب و تحریک دیواره رگ شده و در نهایت منجر به بسته شدن و محو شدن رگ می‌شود.

نحوه عملکرد اسکلروتراپی در درمان واریس:

 ماده اسکلروزان باعث تحریک و تخریب لایه داخلی رگ می‌شود. در پاسخ به این آسیب، بدن شروع به ترمیم رگ کرده و دیواره‌های آن به هم می‌چسبند و رگ مسدود می‌شود. با گذشت زمان، رگ بسته شده توسط بدن جذب شده و از بین می‌رود.

انواع مواد مورد استفاده در اسکلروتراپی:

 مواد اسکلروزان مختلفی وجود دارند، از جمله محلول‌های نمکی (سالین هیپرتونیک)، مواد شیمیایی (سدیم تترا دسیل سولفات)، و مواد فومی (ماده اسکلروزان مخلوط با هوا یا دی‌اکسید کربن). انتخاب ماده مناسب بسته به اندازه و نوع رگ واریسی و نظر پزشک تعیین می‌شود.

چه کسانی کاندیدای مناسبی برای اسکلروتراپی هستند؟

  موارد مناسب برای اسکلروتراپی:

 اسکلروتراپی برای درمان رگ‌های واریسی کوچک و متوسط، رگ‌های عنکبوتی، و برخی موارد واریس‌های بزرگ‌تر که در کنار سایر روش‌های درمانی استفاده می‌شود، مناسب است. افرادی که از نظر سلامتی عمومی در وضعیت خوبی هستند و علائم ناشی از واریس آزاردهنده دارند، کاندیداهای خوبی محسوب می‌شوند.

موارد منع مصرف اسکلروتراپی:

 اسکلروتراپی برای افراد مبتلا به آلرژی به ماده اسکلروزان، عفونت‌های پوستی در ناحیه تزریق، بیماری‌های عروقی حاد، بارداری و شیردهی، و افرادی که سابقه لخته شدن خون دارند، منع مصرف دارد. همچنین در مورد افراد مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای خاص، احتیاطات ویژه‌ای لازم است.

مراحل انجام اسکلروتراپی:

  آماده‌سازی قبل از اسکلروتراپی: قبل از درمان، پزشک ناحیه مورد نظر را معاینه کرده و سابقه پزشکی بیمار را بررسی می‌کند. ممکن است از بیمار خواسته شود تا از مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و رقیق کننده‌های خون خودداری کند.

 روند انجام اسکلروتراپی (تزریق ماده): در طول درمان، بیمار در وضعیت مناسب قرار می‌گیرد و ناحیه درمان ضدعفونی می‌شود. پزشک با استفاده از یک سوزن بسیار نازک، ماده اسکلروزان را به داخل رگ واریسی تزریق می‌کند. ممکن است در حین تزریق، بیمار احساس سوزش یا گرفتگی خفیفی داشته باشد. معمولاً چندین رگ در یک جلسه درمان می‌شوند.

 مراقبت‌های پس از اسکلروتراپی: پس از تزریق، محل تزریق با پانسمان یا باند فشاری پوشانده می‌شود. بیمار باید برای مدتی کوتاه پس از درمان استراحت کرده و از انجام فعالیت‌های شدید خودداری کند. استفاده از جوراب‌های فشاری نیز معمولاً توصیه می‌شود.

مزایای اسکلروتراپی: 

کم‌تهاجمی بودن: اسکلروتراپی نیازی به جراحی یا برش ندارد و تنها از طریق یک سوزن تزریق انجام می‌شود.

 دوره نقاهت کوتاه: بیمار می‌تواند بلافاصله پس از درمان به فعالیت‌های روزمره خود بازگردد و نیازی به استراحت طولانی مدت ندارد.

  هزینه مناسب: اسکلروتراپی نسبت به روش‌های جراحی هزینه کمتری دارد.

نتایج قابل قبول در درمان واریس: این روش در بهبود ظاهر و علائم واریس موثر است و می‌تواند به کاهش درد و ناراحتی بیمار کمک کند.

معایب و عوارض جانبی احتمالی اسکلروتراپی:

 عوارض جانبی موقت: عوارض جانبی شایع اسکلروتراپی شامل کبودی، تورم، قرمزی، درد خفیف و تغییر رنگ موقت پوست در ناحیه تزریق است که معمولاً طی چند روز یا چند هفته برطرف می‌شوند.

عوارض جانبی نادر: عوارض نادر اما جدی‌تر شامل ایجاد لخته خون، واکنش‌های آلرژیک، عفونت، و زخم‌های پوستی است که در صورت بروز نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارد.