هدف از انجام آنژیوپلاستی شریان کلیه، بهبود جریان خون به کلیه ها، کاهش فشار خون و حفظ عملکرد کلیه است. توجه داشته باشید که آنژیوپلاستی با آنژیوگرافی متفاوت است، آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است که برای بررسی وضعیت عروق انجام می شود، در حالی که آنژیوپلاستی یک روش درمانی است.

چه کسانی کاندیدای آنژیوپلاستی شریان کلیه هستند؟

آنژیوپلاستی شریان کلیه معمولا برای افرادی توصیه می شود که تنگی قابل توجهی در یک یا هر دو شریان کلیوی دارند. شرایط خاصی که ممکن است باعث شود فردی کاندیدای این روش باشد عبارتند از:

تنگی شریان کلیوی: این شایع ترین دلیل انجام آنژیوپلاستی است. تنگی می تواند ناشی از تجمع پلاک (آترواسکلروز) یا سایر شرایط باشد.

فشار خون بالا مقاوم به درمان: اگر فشار خون با داروهای متعدد کنترل نشود، ممکن است تنگی شریان کلیوی یک عامل باشد و نیاز به آنژیوپلاستی باشد.

نارسایی کلیوی ناشی از تنگی عروق: اگر تنگی عروق کلیوی باعث کاهش عملکرد کلیه شده باشد، آنژیوپلاستی می تواند در بهبود وضعیت کمک کند.

بیمارانی که نمی توانند داروهای کاهنده فشار خون را تحمل کنند: اگر بیمار به داروهای فشار خون واکنش نشان دهد یا عوارض جانبی شدید داشته باشد، ممکن است آنژیوپلاستی گزینه مناسبی باشد.

آمادگی های قبل از آنژیوپلاستی:

قبل از انجام آنژیوپلاستی شریان کلیه، آمادگی های خاصی لازم است. این موارد شامل موارد زیر است:

آزمایش های لازم: پزشک ممکن است آزمایش هایی مانند آزمایش خون، ادرار، الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) و تصویربرداری مانند سی تی آنژیوگرافی یا ام آر آی آنژیوگرافی را تجویز کند.

قطع داروهای خاص: ممکن است لازم باشد بیمار قبل از عمل مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد انعقاد خون را قطع کند.

ناشتا بودن: معمولاً بیمار باید از چند ساعت قبل از عمل ناشتا باشد.

توضیحات پزشک به بیمار: پزشک باید توضیحات کاملی در مورد روش، خطرات و مزایای آن به بیمار ارائه دهد و بیمار باید رضایت خود را اعلام کند.

مراحل انجام آنژیوپلاستی شریان کلیه:

آنژیوپلاستی شریان کلیه معمولاً به صورت زیر انجام می شود:

بیهوشی یا بی حسی موضعی: محل ورود کاتتر با بی حسی موضعی بی حس می شود. در برخی موارد ممکن است بیمار نیاز به بیهوشی عمومی داشته باشد.

ورود کاتتر به شریان: پزشک با استفاده از یک سوزن مخصوص، یک کاتتر را از طریق شریان کشاله ران یا بازو وارد بدن می کند.

وارد کردن بالون و استنت: کاتتر تا محل تنگی شریان کلیوی هدایت می شود. سپس یک بالون کوچک و یک استنت (لوله توری فلزی) از طریق کاتتر وارد شریان می شود.

باز کردن بالون و استنت: بالون در محل تنگی باد می شود تا شریان باز شود. سپس استنت در جای خود قرار می گیرد تا از تنگی مجدد جلوگیری کند. بالون خارج می شود اما استنت در شریان باقی می ماند.

خروج کاتتر: کاتتر از بدن خارج می شود و محل ورود با پانسمان بسته می شود.